خشخاش چیست
خشخاش چیست
خشخاش ,خشخاش تریاک,خشخاش گل,خشخاش چیست,خشخاش تریاک,گل خشخاش تریاک,عکس خشخاش تریاک,خواص خشخاش تریاک,دانه خشخاش تریاک,گیاه خشخاش تریاک
توضیحاتی در مورد خشخاش
خشخاش یا به دری کوکنار (نام علمی: Papaver somniferum) نام یک گونه گیاه علفی یک‌سالهٔ گل‌داری است. گیاه خشخاش از تیر تا مرداد گل می‌دهد. بخش‌های مختلف خشخاش به ویژه شیرهٔ خشک‌شدهٔ کاس‌برگ آن که به تریاک معروف است خاصیت آرام‌بخش، ضد درد و ضد اسهال دارد. از این گونه آلکالوئیدهایی استخراج می‌شود که مصارف دارویی و صنعتی بسیاری دارد از جمله مورفین، تبایین، کدیین، نارسیین و چند آلکالویید مهم دیگر. همچنین این گونه واریته و کولتیوارهای زیاد و گوناگونی نیز دارد. پس از رسیدن میوه که به صورت کپسول است با خراشیدن آن شیرآبه سفیدرنگی بدست می‌آید که با خشک کردن آن (آب آن گرفته شود) ماده‌ای قهوه‌ای رنگ به نام تریاک حاصل می‌شود. در این مطلب از سایت جسارت در مورد خشخاش صحبت میکنیم امیدواریم مورد توجه قرار بگیرد.
روغن خشخاش
استفاده از روغن خشخاش به دوران کهن بازمی‌گردد. گیاه خشخاش در حدود ۳۴۰۰ سال پیش از میلاد در میان‌رودان کشت می‌شده‌است. تصاویر روغن خشخاش در آثار باقی‌مانده از سومریان یافت شده‌اند. سومریان خشخاش را گیاه شادی (Hul Gil) می‌نامیدند. ساخت و استفاده از اپیوم در دوران مینوسی‌ها شناسائی شده‌است. یونانی‌های باستان آن را اپیوم نامیدند.
موارد مصرف روغن خشخاش
موارد مصرف: عمدتاً مصرف خوراکی دارد و دارای مزه‌ای تلخ که بر گرفته از طبیعت سرد و خشک آن است. در داروسازی نیز طیف مصرفی وسیعی دارد و به صورت استعمال بر اندام‌های خارجی نیز کاربرد دارد.
مصرف خشخاش در پزشکی
استرالیا، ترکیه و هندوستان تولیدکنندگان عمده خشخاش برای اهداف پزشکی و داروهای ساخته شده بر اساس خشخاش می‌باشند، از قبیل مرفین و کدئین. ایالات متحده آمریکا سیاست ذخیره‌سازی ۸۰٪ از مواد خام نارکوتیک خود از تولیدکنندگان تجاری اش، هندوستان و ترکیه را در پیش روی دارد.
همه چیز درباره خشخاش
نام علمی: papaver somniferum نام انگلیسی: Opium Poppy نام فارسی: خشخاش، کوکنار ترکیبات اصلی: لینولئین، اولئین و لینولنین خشخاش گیاهی علفی به ارتفاع 1 تا 2 متر و دارای ساقه ای قائم، منشعب، بی کرک (در بعضی نمونه ها خشن) و برگهایی متناوب با رنگ سبز غبار آلود است. برگ های قسمت فوقانی ساقه آن پهنکی با بریدگی های نامنظم و نسبتاً عمیق دارند بعلاوه قاعده پهنک برگها، دارای وضعی است که قسمتی از ساقه را فرا می گیرد. گل های درشت و زیبای آن، در واریته های مختلف، به رنگ های متفاوت می باشد. میوه اش کپسول، ناشکوفا و محتوی دانه های بسیار است. از این گیاه واریته های متعددی وجود دارد که از بین آنها دو واریته Var.album Boiss. و Var.nigrum بیشتر مورد توجه است. با اینکه واریته اول برای تهیه تریاک و واریته دوم، برای تهیه روغن خشخاش، مورد استفاده ذکر گردیده معهذا از هر دوی آنها و بعضی واریته های دیگر، برای تهیه تریاک و روغن خشخاش استفاده بعمل می آید.
معرفی روغن خشخاش
این روغن معمولا از Var.nigrum که ساقه ای نسبتاً منشعب و گل هایی به رنگ بنفش یا قرمز با یک لکه سیاه در قاعده هر گلبرگ دارد، بدست می آید. این واریته، دانه هایی به رنگ سیاه، قهوه ای یا مایل به آبی دارد و از آنها بر اثر فشار ولی بدون مداخله گرما، روغنی بیرنگ بیا به رنگ سفید مایل به زرد یا زرد روشن بدست می آید که به مصارف تغذیه می رد و در داروسازی نیز از آن استفاده می شود.روغن فشار دوم آن که تحت اثر فشار و گرما حاصل میگردد، بر خلاف روغن فشار اول، به رنگ قهوه ای یا قرمز حنایی ست و منحصراً به مصارف صنعتی می رسد. روغن خشخاش به تانی تند می شود. طعم مطبوع دارد. در 25 قسمت الکل سرد، 6 قسمت الکل جوش و به هر نسبتی در اتر حل می شود. در گرمای 18 درجه می بندد و اگر محلولهای مرکوریک یا اسید نیتریک بدان افزوده گردد، رنگ مخصوص زرد آلویی پیدا می کند. در داروسازی از روغن خشخاش، برای مصارف عدیده مانند تهیه بم ترانکی و پماد آنتی پسوریک استفاده به عمل می آورند.
دانه خشخاش
دانه خشخاش فاقد الکالوئیدهاست و از آن گاهی به صورت امولسیون به مقدار 5 تا 10 گرم در 200 میلی لیتر آب، بعنوان نرم کننده و روفع یبوستهای مقاو و نزله مثانه استفاده به عمل می آید. بعضی از محققین وجود مقادیر بسیار کم نارکوتین و یک الکالوئید نامعین را در دانه خشخاش ذکر نموده اند ولی این امر هنوز محقق نگردیده است. دانه خشخاش دارای مقدار کافی اسید فسفریک است. مصرف آن موجب فربهی و پیدایش حالت خاصی شبیه خواب آلود بودن، سستی و رخوت میگرد و از این نظر است که تفاله دانه را پس از روغن گیری به منظور تقویت و فربه نمودن چهارپایان به آنها می دهند.
شرایط رشد خشخاش
گیاه خشخاش از گیاهان دارویی و زینتی است. کاشت خشخاش در گلدان از طریق کاشت بذر صورت می‌گیرد و نیاز به خاک با بافت متوسط با زهکشی و حاصلخیزی بالا، دمای خنک و آبیاری متوسط و منظم دارد. طول دوره رشد گل خشخاش 120 تا 160 روز است.
کاشت خشخاش
کاشت خشخاش غالبا به عنوان یک گیاه دارویی، تولید دانه‌های روغنی و تولید تریاک در کشورهایی مانند استرالیا، ترکیه و هندوستان برای اهداف پزشکی و تولید داروهایی از قبیل مرفین و کدئین رایج است. در این بخش از ستاره قصد داریم شما را با نحوه کاشت خشخاش در گلدان آشنا کنیم. این گیاه گل‌های زیبایی دارد و می‌توان آن را به عنوان یک گیاه زینتی نیز پرورش داد.
کاشت گل خشخاش در گلدان
کاشت گل خشخاش در گلدان از طریق کاشت بذر است. طول دوره رشد گیاه خشخاش 120 تا 160 روز است و دوره رشد به 6 مرحله خواب بذر، سبر شدن بذر، تشکیل برگ‌های طوقه‌ای، طویل شدن ساقه، گلدهی و مرحله رسیدن میوه و بذر تقسیم می‌شود. شرایط محیطی مورد نیاز برای کاشت خشخاش عبارتند از: خاک: خاک مناسب برای کاشت خشخاش در گلدان، خاک‌هایی با بافت متوسط (شنی رسی) همراه با مقادیر مناسبی از مواد و ترکیبات هوموسی می‌باشند. همچنین خاک‌های شنی زهکشی شده و غنی از مواد و عناصر غذایی نیز برای کاشت این گیاه مناسب هستند. آبیاری: آبیاری خشخاش باید با دقت کامل انجام گیرد. آبیاری زیاد و همچنین آبیاری در زمان‌های نامناسب، باعث ابتلای خشخاش به بیماری‌های مختلف خواهد شد. دما: خشخاش برای رشد مناسب به دمای پایینی نیاز دارد و لازم است اختلاف هوای شب و روز کم باشد. بهترین دما برای نگهداری و کاشت خشخاش در گلدان از بدو رویش تا ساقه دهی دمای 12 تا 15 درجه سانتیگراد است. توجه داشته باشید درجه حرارت‌های بالا (۲۰ تا ۲۵ درجه سانتیگراد) برای جوانه‌زنی گیاه مناسب نیست و موجب اختلاف در سبز شدن بذر می‌شود. نور: گیاه خشخاش در طول رشد، احتیاج نسبتاً زیادd به تابش نورخورشید دارد. در حقیقت نور نقش عمده‌ای در افزیش عملکرد کپسول و مقدار آلکالوییدهای تولیدی گیاه دارد.
مراحل کاشت خشخاش
گلدان مناسب و نسبتا بزرگی را انتخاب کنید و آن را با خاک مناسب که از زهکش کافی برخوردار باشد، پرکنید. بهتر است قبل از کاشت، خاک را با مقداری کود ترکیب کنید تا میزان مواد غذایی و حاصلخیری آن افزایش یابد. کاشت خشخاش در گلدان را می‌توانید از اواسط زمستان تا اویل بهار انجام دهید. همچنین توجه داشته باشید بهترین دمایی که دانه‌ها جوانه می‌زنند، ۱۵ درجه سانتیگراد است. بذر گیاه خشخاش بسیار ریز است و نمی‌توان آنها را به صورت تک تک و در فواصل معین کشت نمود. از این رو برای کاشت خشخاش در گلدان غالبا بایستی آنها را به صورت دراژه (چند بذر که توسط ماده مناسبی به هم چسبیده باشند) بکارید. عمق کاشت بذر خشخاش در گلدان بین 1 تا 1/5 سانتیمتر است. لازم به توضیح است، کاشت بذر در عمق زیاد امکان سبز شدن و جوانه زدن گیاه را به میزان زیادی کاهش می‌دهد. بعد از کاشت بذر خشخاش در گلدان، روی دانه‌ها را با قشر نازکی از خاک بپوشانید و گلدان را به طور کامل آبیاری نمایید به طوریکه آب اضافی از زهکش کف گلدان خارج شود. در صورت شرایط محیطی مناسب بذر خشخاش 15 تا 20 روز بعد از کاشت جوانه خواهد زد.
مراحل رشد خشخاش
طول دوره رشد گیاهانی که در فصل بهار کشت می‌شوند بین ۱۲۰ تا ۱۶۰ روز است. دوره رشد گیاه خشخاش ( از کشت بذور تا رسیدن و کامل شدن میوه‌ها) عبارتند از: مرحله اول: مرحله جنین یا خواب بذر. بذر گل خشخاش ۴ الی ۵ سال از قوه رویش مناسبی برخوردار است. به همین جهت می‌توان بذر را در مکان مناسب برای چند سال نگهداری نمود. مرحله دوم: مرحله سبز شدن بذر. این مرحله از سبز شدن بذر تا تشکیل طوقه به طول می‌انجامد و بذرها ۱۵ تا ۲۰ روز پس از کشت به تدریج سبز می‌شوند. مرحله سوم: مرحله تشکیل برگ‌های طوقه‌ای. گیاه در این مرحله به ساقه می‌رود. این مرحله طولانی ترین مرحله رشد گیاه است و معمولاً بین ۵۰ تا ۶۰ روز طول می‌کشد. میانگین درجه حرارت مطلوب در این مرحله رشد گیاه، ۱۲ تا ۱۴ درجه سانتیگراد است. مرحله چهارم: مرحله طویل شدن ساقه. در این مرحله رشد کامل می‌شود و ساقه به طول نهایی خود رسیده و رویش انشعاب‌های ساقه‌ای نیز آغاز می‌شود. این مرحله تا تشکیل غنچه و باز شدن گل‌ها ادامه می یابد و گیاه به آب و مواد غذایی بیشتری نیاز دارد. میانگین درجه حرارت مطلوب در این مرحله ۱۶ تا ۱۸ درجه سانتیگراد گزارش شده است. مرحله پنجم: مرحله گلدهی. در این مرحله نمو گل‌ها کامل شده و پس از ۴ تا ۶ روز گل‌ها کاملاً باز می‌شوند و رسیدن میوه‌ها و کامل شدن بذور آغاز می‌شود. در این مرحله میوه‌ها حاوی شیرابه‌ای می‌باشند که با تیغ زدن به آنها این شیرابه به خارج تراوش می‌کند. مرحله ششم: رسیدن بذور و میوه. در این مرحله میوه‌ها و بذور گیاه خشخاش، رنگ‌های ثابت و واقعی خود را پیدا می‌کنند و بذور پس از رسیدن از دیواره‌های میوه جدا می‌شوند و به درون کپسول ریزش می‌کنند.
معرفی گل خشخاش
این گل گیاهی از تیره شقایقیان، علفی و یک ساله است. ساقه این گیاه به صورت مستقیم و به شکل استوانه، با سطحی صاف و دارای رنگ سبز روشن است و بسته به شرایط محیطی دارای ارتفاع متفاوتی تا حدود یک متر خواهد بود. برگ‌های گیاه خشخاش به شکل بیضی، بدون دمبرگ و به طور متناوب در اطراف ساقه قرار دارند. برگ‌های نزدیک به سطح زمین بزرگتر و هرچه برگ به سمت بالای ساقه می‌رود کوچکتر و تخم مرغی شکل خواهد شد. گل‌های گیاه خشخاش در بالاترین قسمت ساقه‌های اصلی و فرعی ظاهر می‌شوند و دارای گلبرگ‌های سفید، بنفش و قرمز هستند که هرچه به سمت داخل گل می‌رود، رنگ نیز تیره‌تر می‌شود. این گیاه از تیر تا مرداد گل می‌دهد. میوه خشخاش به شکل گرز توپی یا تخم مرغی شکل است و در داخل آن شیره خشخاش تولید می‌شود. برای آشنایی با خواص درمانی گل خشخاش مطالعه مطلب زیر پیشنهاد می‌شود.
نام علمی خشخاش
گیاه خشخاش با نام علمی PAPAVERSOmNIFER و از تیره PAIPAVERACEAE است. نام محلی آن، کوکنار و تورتوری بوده و قدمتی فراتر از 4 هزار سال دارد. این گیاه در سطح جهان به عنوان مادهمخدر، مورد استفاده قرار می‌گیرد. خشخاش به وسیله بذر تکثیر می‌شود. برای کاشت و تکثیر خشخاش به منظور استخراج مواد موثر مورد انتظار، باید همیشه از گونه‌ها و یا واریته‌هایی استفاده نمود که نسبت به آسفالت و بیماری‌ها مقاوم بوده و از میوه‌های زیاد و مقادیر فراوان الکالوئید برخوردار باشند. خشخاش گیاهی علفی و یک‌ساله است که تاکنون بیش از 200 گونه متعلق به این گیاه شناسایی شده‌اند. علاوه بر گونه‌های متعدد، خشخاش دارای زیرگونه‌ها و فرم‌های متفاوتی نیز هست و برخی از محققان آسیا را منشا اصلی آن می‌دانند. گیاه خشخاش دارای ریشه‌ای مخروطی و کم‌وبیش چرب است که به‌طور مستقیم در زمین فرومی‌رود. طول ریشه اصلی این گیاه متفاوت بوده و به گونه گیاه و شرایط اقلیمی محل رویش آن بستگی داشته و به طور متوسط بین 18 تا 20 سانتیمتر و قطر یک تا 2 سانتیمتر یافت می‌شود. گل‌های گیاه خشخاش در انتهای ساقه‌های اصلی و فرعی پدیدار شده و دارای گلبرگ سفید می‌باشند که ناحیه فوقانی به رنگ بنفش تیره یا روشن می‌باشد. میوه خشخاش به شکل گرز مانند است و شیره‌‌ای مخصوص تولید می‌کند. طول دوره رشد گیاهانی که در فصل بهار کشت می‌شوند 120 تا 160 روز است و دوره رشد خشخاش به 6 مرحله خواب بذر، سبزشدن بذر، تشکیل برگ‌های طوقه‌ای، طویل‌شدن ساقه، گلدهی و مرحله رسیدن بذرها و میوه‌ها و پراکنش تقسیم می‌شود. برگ گیاه خشخاش برای تسکین سرفه و رفع اسهال و بی‌خوابی استفاده می‌شود. تخم این گیاه سرفه‌های خشک را درمان کرده و چاق‌کننده و مخدر است و بی‌خوابی یا کم‌خوابی را درمان می‌کند. تخم گیاه دارویی خشخاش، دردسینه را درمان می‌کند. تخم خشخاش همچنین سوزش مجرای ادراری و اسهال کهنه و کم‌خونی را درمان می‌کند. نیروی جنسی را می‌توان با خشخاش تقویت کرد. ریشه این گیاه فشارخون را پایین می‌آورد و دردکمر تا زانو یا سیاتیک را درمان می‌کند. تخم خشخاش در رفع تشنگی، تب، التهاب، یبوست و التهاب شکم موثر است. تخم خشخاش یکی از مواد اصلی در بسیاری از داروهای خنک‌کننده است. تخم خشخاش منبع مواد معدنی مانند ید، منگنز، روی، منیزیم، مس، آهن و کلسیم می‌باشد. روغن دانه‌های خشخاش به خاطر داشتن اسیدهای چرب اشباع‌نشده، در درمان سرطان موثر است. تخم خشخاش حاوی اسید لینولئیک است و در جلوگیری از ناراحتی‌های قلبی مفید است. این دانه‌ها منبعی مناسب و معقول از اسیدهای چرب هستند که برای سیستم فیزیولوژیکی بدن مورد نیاز است. تخم خشخاش به عنوان مادهمخدر برای درمان دردهای بدن استفاده می‌شود. خشخاش در درمان اختلالات تنفسی، بیماری‌های عفونی، اسهال و اختلالات خواب مفید است. به طور کلی؛ دانه خشخاش دو گونه است: خشخاش دانه سفید و خشخاش دانه سیاه. البته به نام‌های دیگری مانند کوکنار ، خشخاش اسود ، خشخاش بستانی ، تریاک و خشخاش بری نیز شناخته می‌شود. طبع تخم خشخاش سرد و تر است. در فرهنگ‌های مختلف دانه خشخاش به‌صورت خشک و بوداده یا تر در آشپزی و شیرینی‌پزی مورد مصرف قرار دارد. همچنین ریشه و برگ‌های آن نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. نکته: با وجود خواص دارویی تخم، ریشه و برگ خشخاش، شیره آن که تریاک از آن تهیه می‌شود سمی بوده و برای تهیه داروهایی مانند مورفین، مسکن‌ها و … به مقدار بسیار کم و زیر نظر متخصص مصرف می‌شود.
